«منتظر» بودن فقط به شعار دادن و خواندن دعای «اللهمّ کن لولیّک ... » (دعای سلامتی امام زمان عج) نیست ، بلکه می بایست ویژگی های یک شخص منتظر را در وجود خویش محقق ساخت.
از سوالات بسیار مهمی که مطرح می شود ،این است که چگونه یک وجود محدود عاشق وجودی نامحدود می شود؟آیاجوابی راه گشای مسأله است؟
چگونه عشق الهی میسر می شود؟....................در شریعت مقدّس چه راه هایی برای رسیدن به عشق الهی در نظر گرفته شده است؟
آیا می شود عاشق خدا شد؟
«معرفت آفاقی» به آن گونه از «معرفت»اطلاق می گردد که انسان از «پدیده های مادّی» به «خالق متعال» رهنمون گردد.
به قول شاعر:
برگ درختان سبز در نظر «هوشیار»
هر ورقش دفتری است معرفت کردگار
«هوشیار» یعنی کسی که «هوش معرفتی» دارد نه این که کسی باشد که «ریاضیاتش » بسیار باشد.«هوش معرفتی» انسان را از «مخلوق » به «خالقش»رهنمون می کند که منطقیون به این می گویند برهان «انّی» یعنی از «معلول» به علّت رسیدن.
نویسنده: سلطان علی نایبی
«تنعّم لطیف » یعنی برخورداری از نعمتی که «لطیف» است .نعمات و امکاناتی که به چشم انسان های «مادّه محور» هیچ نمایی ندارد و از ارزش ساقط است امّا «عرفا» از آن به «نعمتی بزرگ» یاد می کنند.
اندراین فضای شلوغ شهر
جای یک نگاه توخالی است
گرچه حس می کنم تو را امّا
اشک از چشمان من جاری است
بار الها!
توخود می دانی که بشر امروزی سخت به سوی مدرنیته پیش می رود،هر روز بر تعداد ماشین ها و وسایل پیشرفته زندگی افزوده می شود.
منتهی درد من این است که همه این وسایل زمان را از کف می گیرد و فرصت کمی با دلدار نشستن را از انسان دریغ می دارد.
اُستن این عالم ای جان غفلت است
هوشیاری این جهان را آفت است
هوشیاری زان جهان است و چو آن
غالب آید پست گردد این جهان
نویسنده : سلطان علی نایبی
برخی با استناد به این شعر مولانا بر آنند که انبیای الهی باید بشر را رها کنند تا هیچگونه هوشیاری ای در این دنیا نداشته باشند ،و انبیای الهی آدرس را اشتباه داده اند ،نه تنها آدرس اشتباهی داده نشده بلکه
زندگی یک «راز » بسیار «پیچیده » و « مهم »است.
رازی که هر کس بتواند آن را «کشف» کند توانسته به
مهمترین معمّای هستی دست پیدا کند.
«سلطان علی نایبی».