از سوالات بسیار مهمی که مطرح می شود ،این است که چگونه یک وجود محدود عاشق وجودی نامحدود می شود؟آیاجوابی راه گشای مسأله است؟
چگونه عشق الهی میسر می شود؟....................در شریعت مقدّس چه راه هایی برای رسیدن به عشق الهی در نظر گرفته شده است؟
آیا می شود عاشق خدا شد؟
آیا راهی برای یافتن خدا در این دنیای پرپیچ و خم وجود دارد؟
معمولا آن چه علما گفته اند این است که : باید از این دنیای فانی جدا شد و به مقام تجرّد رسید تا عشق اصیل و ناب الهی را درک کرد.
به عبارت مولانا که «رو مجرّد شو مجرّد را ببین»..............
از آن جایی که خداوند متعال مادّی نیست،انسانی که به مادیّات چسبیده است،هرگز طعم عشق الهی را ودرک نخواهد کرد.در عشق سنخیت وجود دارد ، و انسان در صورتی با خداوند متعال سنخیت پیدا می کند که آن نفخه اولیه «و نفخت فیه من روحی» را بار دیگر خالصانه به دست آورد.
برای تحصیل این مهم ،«بدون تزکیه نفس» این امر محال است.
هیچ چاره ای جز بریدن این تعلقات نیست که حافظ فرمود:
غلام همّت آنم که زیر چرخ کبود زهرچه رنگ تعلق پذیرد آزاد است.
باید به رنگ الهی در آمد همان رنگی که در سوره بقره فرمود:«صبغه الله ومن أحسن من الله صبغه» وقتی رنگ الهی را گرفتی کم کم آماده می شوی تا عشق الهی را هم بگیری.
آن جاست که مانند زن فرعون می گویی: «ربّ ابن لی عندک بیتا فی الجنه؛خدایا خانه ای در کنار خودت در بهشت برایم بساز»
و یا مانند ابراهیم بت شکن که از باد و آب و ابر کمک نخواست و عاشقانه میان آتش رفت.
آری ابراهیم عاشق خدا بود.
عشق الهی این گونه میسّر می شود.
عشق الهی پایان ناپذیر است.
نویسنده: سلطان علی نایبی.
