«معرفت آفاقی» به آن گونه از «معرفت»اطلاق می گردد که انسان از «پدیده های مادّی» به «خالق متعال» رهنمون گردد.
به قول شاعر:
برگ درختان سبز در نظر «هوشیار»
هر ورقش دفتری است معرفت کردگار
«هوشیار» یعنی کسی که «هوش معرفتی» دارد نه این که کسی باشد که «ریاضیاتش » بسیار باشد.«هوش معرفتی» انسان را از «مخلوق » به «خالقش»رهنمون می کند که منطقیون به این می گویند برهان «انّی» یعنی از «معلول» به علّت رسیدن.
نویسنده: سلطان علی نایبی
«تنعّم لطیف » یعنی برخورداری از نعمتی که «لطیف» است .نعمات و امکاناتی که به چشم انسان های «مادّه محور» هیچ نمایی ندارد و از ارزش ساقط است امّا «عرفا» از آن به «نعمتی بزرگ» یاد می کنند.
بار الها!
توخود می دانی که بشر امروزی سخت به سوی مدرنیته پیش می رود،هر روز بر تعداد ماشین ها و وسایل پیشرفته زندگی افزوده می شود.
منتهی درد من این است که همه این وسایل زمان را از کف می گیرد و فرصت کمی با دلدار نشستن را از انسان دریغ می دارد.
اندراین فضای شلوغ شهر
جای یک نگاه توخالی است
گرچه حس می کنم تو را امّا
اشک از چشمان من جاری است
زندگی یک «راز » بسیار «پیچیده » و « مهم »است.
رازی که هر کس بتواند آن را «کشف» کند توانسته به
مهمترین معمّای هستی دست پیدا کند.
«سلطان علی نایبی».
اُستن این عالم ای جان غفلت است
هوشیاری این جهان را آفت است
هوشیاری زان جهان است و چو آن
غالب آید پست گردد این جهان
نویسنده : سلطان علی نایبی
برخی با استناد به این شعر مولانا بر آنند که انبیای الهی باید بشر را رها کنند تا هیچگونه هوشیاری ای در این دنیا نداشته باشند ،و انبیای الهی آدرس را اشتباه داده اند ،نه تنها آدرس اشتباهی داده نشده بلکه
صلوات می فرستم به ارواح پاک شهدای اسلام واموات مومنین و مومنات.اللهم صل علی محمد و آل محمد
